MAHŞERİMSİ BİR TELAŞ!

MAHŞERİMSİ BİR TELAŞ!

Zübeyde GÖKBULUT Yazdı...

MAHŞERİMSİ BİR TELAŞ
Bir arınma savaşı gözlerimin gördüğü
Belli ki karasevda, nutkumu tutan telaş
Uzak yakın demeden diyar diyar sürdüğü
Yürekleri kavuran, cümle sevdalara baş
***
Herkesin derdi aynı, herkes kendi derdinde
Pervaneler misali yanıp sönmeye aday
Hedef bir, aynı erek büyük küçük ferdinde
Eğilmiş mağrur başlar, herkesin dilinde Hay!
***
Her sokaktan bir ırmak karışırken ummana
Hak’ka âşık her kulun nefisle cihadı bu
Karışmış gündüz gece, set vurulmuş zamana
Büyüdükçe diniyor insan denen azgın su
---
Yetmiş iki milletin kardeş olduğu yerde
Sabır denen iksiri yudumluyor her beden
Sürüklensin gam, keder çare gelsin her derde
Bir dert ki, can dayanmaz insan seline neden
***
Sarı siyah yan yana, mahşerimsi bir telaş
Anlaşılan ortak dil, tebessüm ve dualar
Kim bilir neler taşır yanaktan süzülen yaş
Bedeni arıtmaya gözden izinsiz akar
***
İnim inim inlerken başı yerde bir kadın
Belli ki Yaradan’a aktarıyor derdini
Bir adı aşk olmalı yürekteki feryadın
İnsan burda anlıyor sevdaların merdini
***
Yüzü avuçlarında hıçkıran delikanlı
Getirmiyor aklına, erkekler ağlamazmış
Meğer uğrak yeriymiş yalan adıyla şanlı
Dünya denilen yurda kimse bel bağlamazmış

Zübeyde GÖKBULUT



Anahtar Kelimeler: MAHŞERİMSİ TELAŞ!