"Ormanda bir serçe yaşarmış…
Serçe uçsuz bucaksız bir ormanda, her fırtına ve yağmurda bir gülün dalına konar onla söyleşirmiş.
Yine bir gün o dala konarken ayağına o gülün dikeni batmış…
Serçe ayağındaki dikeni çıkarmaya başlamış ama bir türlü çıkaramamış.
Sonunda dikeni çıkarmış ancak ayağı da kanamaya başlamış.
Çıkardığı dikeni güle vermiş ve demiş ki, “benim ayağıma batıp ayağımı kanatan diken, senin yüreğine batıp da yüreğini kanatmasın” demiş…
Ve serçe alıp başına hiç dönmemek üzere ormanda kaybolmuş…"