"Alçak yerde tepecik, kendini dağ sanır...
Oysa göz, böylelerini alnının çatından tanır...
Bazen insanın bir tek sözünden
kitabını yazarsın...
Oturuşundan kalkışından,
incir çekirdeğindeki def çalışından,
yampiri yankıç(yengeç) gibi adım atışından
terazinin kefesine sığıp sığmadığını anlarsın...
S/övgü az gelir bazen;
bazen dilin adına değse, kusamazsın...
Sen güneş ol, o gölgesinde aklansın...
Ve tepesindeyken de ki:
´Artık yüzünü saklayamazsın;
çünkü sen sadece gölgen kadarsın...
´ Çürük tahta çivi tutar mı kızım?
Çiviyi de günaha sokma, salla gitsin...
Bırak hak, bildiği gibi yapsın...
