BEN FİLİSTİNLİ ÇOCUK
Ben Filistinli çocuk ,
Okuma yazmam yok bilmiyorum
Dünya kaç kıta kaç bucak,
Ancak, görüp yaşayarak
Ezber ettim binleri, on binleri
Vurulan çocukları sayarak.
Ne zaman ki,
Bebekliğimden kalma bir tebessüm
Çiçeklenir dudaklarımda,
Binlerce kanatılmış gül,
Ezilmiş tomurcuk,
Koparılmış el,
Açık, yumuk
Yumruk yumruk,
Yürür üstüme üstüme,
Gülemem ki.
Hem haram sayılır bize kahkahalar
Burda,
Afrika'da, uzak yakın bir başka diyarda
Ağlarken
Yaralı, yetim, hasta
Aç çocuklar.
Ben Filistinli çocuk,
Kinden, nefretten uzak
Tüm acılarımı toprağa gömüyorum
Gün gelir yeşerir,
Barış çiçekleri açar diye
Umutlanarak.
Yetmiyor, çocuksu aklımla
Bir dünya düşü kuruyorum
Ekmeği, suyu hakça bölüşülmüş
Sınırları alabildiğine sonsuz
Bayraklarında güneşin tüm renkleri
Ne tank
Ne top
Ne siren sesleri
Rüyaları bile korkusuz.
Sizler, dünya çocukları
Karartmasın içinizi bizim
Yaşadıklarımız
Salın gökyüzüne uçurtmaları
Çevirin topaçlarınızı gönlünüzce
Hiç yakışmıyor ellerinize
Oyuncak bile olsa
Atın o silahları.
Gülün, eğlenin
Güllerle donatın yüreklerinizi
Çok şey değil sizlerden istediğimiz
Ara sıra da olsa
Sek sek oynarken
Hatırlayın bizi ...
MUZAFFER ÖZDEN