Yoruldum, yoruldum ben artık kendimden
Kimseler sormuyor derdin nedir, nicedir diye
Hayat benim için, arap saçı misali çözemedim
Ben bende kaybolmuşum, bir yol ararcasına
Bu dünyaya gelmişim bir kere, yaşıyorum işte
Gülmek bende bir özlem, özlerim hep ağlıyor
Kınamayın beni ne olur, gülmeyi unutmuşum ben
Yoruldum, yoruldum ben artık kendimden
Kendime çare olamadım, kim derdime çare ola
Hayat beni derde savurmuş, kuru bir yaprak gibi
Yüreğimde rüzgârlar dinmiyor, bulutlar ağlıyor
Gözyaşlarım bile benim gibi çaresizce çağlıyor
Gözlerim uykuya hasret, yüreğim huzura hasret
Ama ne fayda uykularım bile beni sorguluyor
Yoruldum, yoruldum ben artık kendimden
Kimseye değil benim sözüm, asıl sözüm kendime
İçimde gizli bir hasret, özlem kara sevda gibi
Bu kara sevda günden güne yakıyor, yüreğimi
Bir gün bu özlem, bu hasret benimle son bulacak
Biliyorum ki nafile yere içimi yakıyor bu hasretim
Yoruldum, yoruldum ben artık kendimden