STHM ÖZEL HABER
Uzun bir insan hikayesi bu aslında. Uzun uzadıya bir hikaye… 90'lı yılların sonuna doğru vücut bulsa da, bu bir GİRESUN SİVAS arası yol hikayesi..
O güzergaha yolu düşen hemen hemen herkesin dikkatini çeken minibüs şoförü Mehmet YAVUZ, sıra dışı naif kişiliği ile hafızalarda yerini alır.
GİRESUN- SİVAS hattını çalışır kılmasındaki emeği unutulmamakla birlikte, seyahat eden yolculara davranışı da adeta eski TÜRK FİLMLERİNDEKİ Hulusi KENTMEN , Kadir SAVUN repliği gibi…
Sıra dışı bir ademoğlu. Herkese güler yüzünü gösteren, her müşterinin sorusuna itina ile cevap veren, hatta ve hatta yola geç kalanlara dahi o güzel ŞEBİNKARAHİSAR şivesi ile takılan bu insanı, bütün yolcuların unuttuğunu düşünmüyorum…
Bir seferinde, DERELİ'den yukarıya doğru sürünen bir yılanı ezmemek için durup onun geçmesine beklemesi dikkatimi çekmenin de ötesinde, yılan sürünüp geçerken yolculara hitaben “bu kısacık dünyada eyi olmak gerek, benim hayatımda yılanlara dahi yer var” demesi, eminim ki bütün hafızalarda hala yerini koruyor…
Nüktelerinin yanı sıra, ara ara serzenişleri de hoş bir hatıradır. Bazen de “İKİ ŞEHİR BEŞ İLÇE BİR MEHMETİ İDARE EDEMİYOR MUSUNUZ" diye takılırdı minibüs yazıhane esnafına.
SİVAS'tan okumak için GİRESUN'a giden ÜNİVERSİTE öğrencileri, bilet almadan önce mutlaka yazıhaneye sorarlardı “ MEHMET ABİ götürecek değil mi” diye…
Çünkü MEHMET abinin hoş şivesi, yolculara kardeş gibi itinalı davranışı yanı sıra, yol boyu anlatacağı başından geçen değişik olaylar da, öğrenciler için adeta ders niteliğinde olmanın ötesinde yolculuğun da zevkli hale gelmesiydi…
Zaman geçip vakit dolansa da GİRESUN'a, SUŞEHRİ ve ŞEBİN üzerinden giden her bir eski yol müdavimleri, arabaya binmeden önce şöyle bir bakıp, “acaba MEHMET ABİ mi şoför” diye mutlaka akıllarından geçirirler…
Hani derler ya, hatıralar insan yüreğini her daim ısıtıverir…
Zaman, günlerin koynuna dürülüp eskitse de takvim yapraklarını, SİVAS'tan yola çıkıp beş ilçeyi geçtikten sonra GİRESUN'a yolcularını salimen ulaştıran naif MEHMET ABİ'yi de, bir vefa gereği, genizleri yakan bir tebessümle anımsamak gerek…
(Osman ÇELİK)