Sivaslı olan Ak Parti İstanbul Milletvekili Osman BOYRAZ, Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) Genel Kurulda kardeşlik üzerine çok önemli ve güzel bir konuşma yaptı.
Dünyada barış gibi evrensel değerler dilimizden düşmezken, kıyıya vuran körpe çocukların görülmediğini dile getiren Boyraz, insanlığın kardeşlik gibi yüce değeri unuttuğunu dile getirdi.
Dünyanın hoşgörü ve kardeşlik ahlakını Anadolu´nun büyük ustalarından öğrendiğine parmak basan BOYRAZ, bu topraklarda tarihin her döneminde hoşgörünün bir ahlak olarak benimsendiğine vurgu yaptı.
Boyraz, ?Ne olursan ol gel diyen MEVLANA´dan başlayarak, Yaratılanı Yaratan´dan dolayı hoş gören YUNUS´un, İncinsen de incitme diyen Hacı BEKTAŞ´ın, sakın incitme canı yıkarsın arşı rahmanı diyen ALVARLI EFE´nin bu topraklardaki kardeşlik ve hoşgörü ahlakına en güzel örnekler olduğunu dile getirmesi ise alkışlanacak bir önemi dillendirdi.
İstanbul Milletvekili Osman BOYRAZ´ın TBMM Genel Kurulunda Kardeşlik ve Hoşgörü üzerine yaptığı bu önemli sunum, TBMM´de son yıllarda yapılan entelektüel konuşmaların en önde gelenlerinden biri olarak kayıtlara geçti.
Özellikle Osman BOYRAZ´ın SİVASLI Bir ERMENİ olan Armen DORİAN´ın ?Müezzin´in Ezan Sesi´ni? okuması bu toprakların hoşgörü rayihasını özetler mahiyette idi.
MÜEZZİN´in EZAN SESİ
Temmuz´un huzur ve sükun dolu
akşamında, iner bir karanlık her
yana;
Ve hemen bir ses yükselir semaya:
İslam alemini ibadete davet eden
müezzinin sesidir o,
Ak bir minarenin tepesinden
seslenir, ilahi bir aşk havasıyla
dopdolu.
Kumsalın esintisine karışıp, birlikte
yol alır,
Ve içe işleyen o ses, yükselir
yavaşça ve perde, perde,
Çok geçmez hafifler ve sonsuzluk
aleminde kaybolup gider,
İnsanı tatlı tatlı okşayan o Sabâ
yelinin pek hoş esintisiyle.
Ah; o müezzinin sesi! Kaybolmuş ta
uzaklarda...
Gittikçe hafifleyen ve fakat, insanın
içine işleyen o duası,
Evet, öyle bir dua ki, hüzün ve esrar
dolu her yanı,
Yükselir zaman zaman ve sonra da,
hüzünle dopdolu söner-gider...
Hüzünlü ve solgun bir kalbin
itirafıdır bu dua,
Zaman zaman gözyaşı döken iç
sesim gibi gelir bana,
Evet, öyle birses ki, bırakmaktır
emeli bütün hüznünü o esen
rüzgarın kucağına!...
Ve sonunda olan olur; ve işte tam
bu zamanda her şey yavaş yavaş
gelişir,
Evet huzur ve sükun gelip
kalbimde yerine oturur,
İçime bir ferahlık, bir sükûn dolar
ve kaplar bütün varlığımı,
Çünkü o, bu akşam, gözyaşı
döküp, ağladı, benim hüznüm ve
kederim için....
ARMEN DORIAN
