Faciada, oğlu madende kalan yaşlı teyzenin “oğlum yüzme bilmez ki” sözleri arsız dünyanın suratına bir şamar gibi indi. Samimiyetten uzak, sadece tüketmek için yaşanılan bu barbar çağda, yaşlı teyzenin sade duruşunun anlaşılıp anlaşılmayacağı merak ediliyor...
Türkiye maden faciasını konuşurken, perde arkasında madende çocukları kalan ailelerin sade yaşamları da bir bir gün yüzüne çıkmaya başlıyor. Derme çatma sobalı evlerde, alın terleriyle ekmek kazanıp, kimseye muhtaç olmadan yaşamanın sade ve onurlu kavgasını veren ailelerin samimi duruş ve ürkek gözlerle acıyı beklemeleri dikkatli gözlerce analiz edilmeyi bekliyor.
Peynir ekmekli sabah kahvaltısı ve bir öğünlü öğle ve akşam yemeği ile mutlu yaşayan Anadolu garibanlarını, lüks gettolarda yaşayan pek çok muhafazakâr baronların, lüks restoranlarda sosyal adaleti konuşarak pörsüten Sosyal Demokratların, lafta mücahit eylemde dünyayı kutsayan pek çok İslamcının anlaması beklenmiyor.
İnsanların bir birinin kanını emmek için fırsat kolladığı, makam mevki temasları için cep telefonlarının şarjını saatte bir doldurup, taklacı güvercinler gibi takla atanların çoğaldığı, sahte gülücükler için yığınla maskelerin yedekte tutulduğu bu barbar çağın, “oğlum yüzme bilmez” diye samimi duruş sergileyen yaşlı teyzeden öğrenmesi gereken destansı bir insanlık dersi olduğu yorumları yapılıyor.
