ÇAYLAR ŞİRKETTEN
Geçen hafta estirdi. Sanırım on beş yıl kadar oldu, gideyim Karacalar köyümü ziyaret edeyim, o yıllardan sağ kalanlar varsa ellerini öpeyim, mezarlıkta olanlara da üçer kulfü, birer elham okuyup döneyim. Anadolu Jet firmasından gidiş dönüş uçak biletimi aldım, keşke otobüsle gidip gelseydim.
Gidiş biletim, 15 Ocak Çarşamba İzmir’den kalkış 11.15 , İstanbul Sabiha Gökçen aktarmalı 15.15 Sivas iniş.
Sabahın köründe yâni yedide havaalanı transfer minibüsü beni evimden aldı, tam saatinde İzmir Adnan Menderes Havaalanına bıraktı, saat sekiz otuz. Uçağın kalkmasına yaklaşık üç saat var.
“Çek İn” denilen şeyi yaptırdım, gidip uçağın biniş kapına, yâni 219 numaralı kapının önündeki koltuklardan birisine oturup beklemeye başladım. Saat 11.30, normalde uçağın on beş dakika kadar önce kalkması gerekiyor.
Meğer uçağın kalkış saati ve biniş kapısı değişmiş, ben anonsu duymamışım.
Bomboş kapıda mal mal otururken bir anons:
“Sayın Yakup Kıvrak, sayın Yakup Kıvrak, lütfen 217 nolu kapıya geliniz. Bu sizin için son çağrıdır. Uçağınız kalkmak üzeredir.”
Valizimi kaptığım gibi 217 nolu kapıya koştum soluk soluğa.
“Geldim, geldim. İşte kimlik kartım. Söyleyin pilota, kalkmasın, geldim.”
“Telaş etmeyin Yakup bey. Uçak sizi almadan kalkmaz.”
“Offf, hele şükür.”
Kimlik kartım istendi, gerekli işlemler yapıldı, uçuş kartım verildi. Valizimi alıp uçağa giden tünelden yürüyüp uçaktaki daracık koltuğuma ulaştım.
Tekli sırada altı adet koltuk. Bundan sonra uçak yolculuğu yaparsam Allah beni affetmesin.
Küçük çantamı yokladım, eksik bir şey var gibi, çantamda cep telefonum yok.
Telaşla bütün ceplerimi yokladım, çantamı tekrar kontrol ettim, o lânet cep telefonum yok.
Kalkmak üzere olan uçağın 32/A koltuğumdan ayağa kalkıp, “Hop hoooop, acil durum. Cep telefonum yok. Sanırım kapıda unuttum,” diye bağırınca uçağın pilotu kalkmak üzere olan uçağın motorlarını istop edip kalkışı durdurdu.
Hosteslerden birisi koşup yanıma geldi.
“Yakup bey, gelir misiniz, telefonunuza bakalım.”
Uçak kalkmak için benim telefonun bulunmasını beklerken telefonuma kavuştum ve uçak yirmi dakikalık rötarla kalktı.
***
Dönüşte de benzer bir şey yaşadım. Daha sonra anlatacağım.
Dolayısıyla artık bundan böyle Anadolu’ya yapacağım tüm seyahatlerimi otobüsle yapmaya karar verdim.
“Sivas Seyahat yolcuları, otobüsümüz on dakika mola vermiştir. İçeceğiniz çaylar şirkettendir.”
(Devam Edecek)…