?Dünyada insanın en önemli işi, yüzünü ağartacak çocuklar yetiştirmektir.?- Bertrand RUSSELL
Anne-baba olmak en değerli dünya nimetidir. Peygamberimiz ?Evlat kokusu cennet kokusudur.? buyurur.
Cennet kokulu tatlı yavrularımız, varlığını bildiğimiz andan itibaren sevinci ile beraber sorumluluğu da getirir.
Varlığını fark etmekle birlikte artık iletişim başlamıştır. 12 haftalıktan itibaren zihinsel yazılım başlar anne eliyle.
Anne, bu yüzden tahminlerimizin ötesinde değerli olduğu kadar bir insanoğlunu hayata karşı güçlü ya da korkak, isyankâr ya da munis, mücadeleci ya da tembel olma karakterlerinin tohumlarını ektiği için de önemlidir.
Anne dingin, sakin, huzurlu mesajlar yolluyorsa güven, huzur yer alır küçük insanın yazılımında.
Hayatımız boyunca oluşan bilincimizin yüzde yetmişi 0-6 yaşa kadar tamamlanır. Atalarımız ?Yedisinde neyse yetmişinde de odur? demekle herhalde buna işaret etmek istediler.
Çocuğumuzu sevmek kadar onun yazılımının doğru, işlevsel ve bütün hayatı boyunca yolunu aydınlatacak bir doğrultuda oluşmasına önem vermeliyiz.
Mesela bir anne, bir ebeveyn çocuk bir yer çarpıp canı acıdığında genelde şöyle yapar. Çocuğun çarptığı nesneye vurarak orayı cezalandırır. Bu hareket çocuğun yazılımına canı yandığında bunda çocuğun bir payı olmadığı, kendi dışındakilerin cezalandırılması gerektiği bilincini işler. Doğru olan çocuğa en basit bir dille ve göstererek niçin canının yandığını anlatımasıdır. Böylece çocuk büyüdüğünde yaşadığı olayları kendi payına düşen ve karşıdan gelen olarak düşünecektir. Böyle bir eğitim de elbet sabır gerektirir.
Yeterince iyi bir anne bebekken bağrına basmayı, ağladığında empati kurup ihtiyacını karşılamayı, korumayı başarmış olmakla beraber büyüdükçe ona yaşam alanları açmayı, sıkı sıkı bağlandığı gibi yavaş yavaş çözülmeyi başarır.
Dr. Michael CARR-GREGG´ in isabetli bazı tanımları var. Kar küreyici anne ve helikopter ebeveyn diye tarif ettiği aile modellerini her yerde görmemiz mümkün.
Kar küreyici anne; her şeyi çocukları yerine ?iyi niyetle- yapan, hiçbir sorumluluk almamasına göz yuman, fark etmeden tembel, bencil daima sorumluluklarını birine devretme ihtiyacı duyan, narsist bir karakterin taşlarını döşeyen ebeveyndir. Mesela hiç yatağını kapatmaması, odasını hiç toplamaması, çamaşırını hiç katlamaması gibi sorumsuzluklar. Hâlbuki çocuklar bir nesneyi taşıyabildikleri zamandan itibaren ev işlerine sürekli katılmalıdırlar. Sofra hazırlamaya yardım etmek, çöpü çıkarmak, çamaşırları asmak ya da katlamak gibi.
Helikopter ebeveynler; sürekli çocuğunu takip eden, her anını gözetleyen ebeveynlerdir. Bugün korumak adına ölçüyü kaçırıp, gerçek dünyada tamamen korunaksız bıraktıklarının farkında olmadan iyi niyetli.
Çocuklarımızın sahibi değiliz. Onların bir sahibi var zaten. Onlara ?kulum? diyen bir yaratan var. Biz onların mihmandarıyız. Onları hayata hazırlamak gibi bir vazifemiz var.
Çocuklarımızı candan sevelim ama onların camdan varlıklar olmadıklarını unutmayalım.
Önümüzdeki haftadan itibaren Çocuk-Ebeveyn yazı dizimize devam edeceğiz.
rumeysahatice58@gmail.com