Dar Avlu

Dar Avlu

Şair ölünce dostları/Çırpılmış ağaç gibi beklediler başında

Şair ölünce dostları

Çırpılmış ağaç gibi beklediler başında

Keşke bir taşlık olsaydı da şu kendinden yetimi

Götürüp üzerine uzatsaydık, dediler

Çünkü sığ göllerden kalmaydı, severdi kara büklerin uğultusunu..

 

Li Po´ya benzerdi bizim ustamız

Yeltenmediyse de sarhoşken ırmaktaki ay´ı öpmeye

Ay onu öpsün diye çiğ düşmüş yapraklara paylaştırdı yüzünü

Ressamdı, kara kalem çalışırdı ilkbaharı nedense

Nedense çıplak çizerdi insanı, memeler haylaz, göbek sokulgan

Sonunda o da gitti bu pastel bu yağlıboya dünyadan..

 

Ey yüzü pazar günlerini andıran

Yalnızdın, çarşılara inmezdin, pazen ve patiskadan sayardın halkı

Ne ağır bir ikindiydi yaşamak sakladın söylemedin kimseye

Biz de söylemeyiz kimi akşamlar eski bir yeryüzünde uyuya kaldığını

Hep bir yenilgiden dönerdin işte yenildin mutlusun muhakkak

Ağzın lekelenmedi insandan, Tanrı neyi yargılayacak.!

Ali AYÇİL



Anahtar Kelimeler: Avlu