Evvel zaman içinde iki kafadar, bir yere gitmek üzere yola çıkmışlar. Az gitmişler uz gitmişler, dere tepe düz gitmişler ve bir köyden geçerken köy halkından yemek isteyerek karınlarını doyurduktan sonra yola devam etmişler.
İki kafadarın birisi biraz gösteriş düşkünü imiş. Yemeğe başlayınca çabuk çabuk yer ve yemek bitmeden kaşığı bırakırmış. Diğer arkadaşı ise yemeğe çok düşkün olduğu için sıradaki yemeklerin tamamını bitirmeden sofradan kalkmazmış.
Yola devam ederken, obur olup bir türlü doymayan arkadaşı sofradan çabuk kalkana bir ıssız derede iyi bir dayak çekmiş. Bir süre daha gittikten sonra bir köyden gene yemek istemişler. Huylu, huyunu gene bırakmamış ve biraz yedikten sonra "ELHAMDÜLİLLAH" diyerek kaşığı bırakmış.
Bir türlü doymayan arkadaş, kaşığı bırakana hatırlatmak için, "DEREDE BİLLAH. .." demiş. Derede yediği dayağı hatırlayınca, "YENIDEN BISMILLAH..." diyerek yemeğe başlamış.
