Türk Edebiyatının köşe taşlarından Cahit ZARİFOĞLU, bütün yurtta ölüm yıldönümünde anılıyor. Değişik bir sanat algısı ile modern bir yaklaşımla geleneği bütünleyen Zarifoğlu, genç bir yaşta hayatını kaybetti.
Kırk yedi yıllık bir koşuşturmaca ile geçen bir ömrün dönemeçleri arasındaki mesafelere ne çok acı, ne çok aşk, ne çok karar, ne çok pişmanlık sığdırılmış. Evet, bunca karmaşayı, bunca eseri, bunca çabayı 47 yıla sığdırmak en yalın anlamda şaşırtıcı ve çokça imrendiricidir.
Onun öncülüğü, üretkenliği, genç şairlerin yetişmesi konusunda gösterdiği çaba, ölümünden sonra da devam ediyor.
7 haziran da hayatını kaybeden filozof edebiyat insanı Cahit ZARİFOĞLU’acıyı içselleştiren bir yaşamın da mimarı olarak kayıtlara geçti.
Cahit Zarifoğlu kimdir?
“Sözlerin Prensi” olarak ünlenen şair ve yazar Cahit Zarifoğlu, 1940’ta Ankara’da doğdu. Çocukluğu Siverek, Maraş ve Ankara’da geçti. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Alman Dili ve Edebiyatını bitirdi. Diriliş dergisinde şiirleri yayımlandı. 7 Haziran 1987’de genç yapta hayatını kaybetti. Zarifoğlu’nun kendi dilinden hayat hikayesi şöyle:
"1940`ta Ankara`da doğdum. Rahmetli babam hakimdi. Bu vesile ile çocukluğum Güneydoğu`da geçti. İlkokula Siverek`te başladım. Maraş ve Ankara`da bitirdim. Ortaokula ise Kızılcahamam`da başladım, liseyi Maraş`ta tamamladım. Aslen Maraşlıyım.
Ceddimiz 300 yıl kadar önce Kafkasya`dan Maraş`a gelip yerleşmişler. Bunlar üç kardeşmiş ve içlerinden birinin adı Zarif`miş. İşte bizim aile bu Kafkasyalı Zarif`ten geliyor. Daha çok bu sebeple olacak Kafkasya`yı çok seviyorum.
Edebiyata lise yıllarında şiir ve kompozisyonlar yazarak başladım.
Usta hikayeci Rasim Özdenören, şair Erdem Beyazıt, şair Alaaddin Özdenören ile aynı sıralarda okuduk.
Liseden sonra İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Alman Dili ve Edebiyatı`nı bitirdim. Öğrenciliğim sırasında çalışmak zorundaydım. Muhtelif gazetelerde sayfa sekreteri olarak çalıştım. Bu yüzden tahsilim biraz ağır aksak ilerledi. Bütün bunlar zarfında vazgeçmediğim,değişmeyen, istikrarlı bir yönüm vardı, o da şairliğim ve yazarlığımdı.
Sezai Karakoç ağabeyin yayınladığı Diriliş dergisinde şiirlerim yayınlandı. Ağabeyin sohbetlerinden ve yazdıklarından çok şeyler öğrendik. Her anlamda bizim hocamızdı. Yetişmemizde çok büyük faydası oldu. Sonra Nuri Pakdil ve arkadaşlarının yayınladığı Edebiyat dergisinde yazdım. 1976`dan itibaren ise ben, Erdem Beyazıt, Rasim Özdenören, Akif İnan ve Nazif Gürdoğan`nın kurucuları olduğu Mavera dergisinde şiirlerim, 1-2 hikayem, senaryo çalışmalarım, günlüklerim ve Okuyucularla ismini verdiğimiz sohbetlerim yayınlandı. Birkaç yıldan beri ise roman çalışıyorum. Bunlardan ilki Savaş Ritimleri 1985`te yayınlandı. Ayrıca çocuk edebiyatı dalında kitaplar yazdım."
Değişik dönemlerde ilkokul öğretmen vekilliği ve Almanca öğretmenliği yapan Cahit Zarifoğlu, 1976`dan itibaren TRT Genel Müdürlüğü`nde mütercim sekreter olarak görev aldı. Farklı gazete ve dergilerde yazıları yayımlandı. 1984`te Türkiye Yazarlar Birliği Çocuk Edebiyatı Ödülü`nü alan Zarifoğlu, 7 Haziran 1987`de Yâr`ine kavuştu.
Savaş Ritimleri ve Ana isimli iki romanı, İnsanlar isimli bir hikaye kitabı, Yaşamak isimli günlüğü, Sütçü İmam isimi tiyatro eseri olan Cahit Zarifoğlu’nun diğer eserleri şöyledir:
Şiirleri:
• İşaret Çocukları, 1967
• Yedi Güzel Adam
• Menziller
• Korku ve Yakarış
Çocuk hikâyeleri:
• Serçekuş
• Katıraslan
• Ağaçkakanlar
• Yürekdede ile Padişah
• Küçük Şehzade
• Motorlu Kuş
• Kuşların Dili
Çocuk şiirleri:
• Gülücük
• Ağaçokul (Çocuklara Afganistan Şiirleri)
Denemeleri:
• Bir Değirmendir Bu Dünya
• Zengin Hayaller Peşinde