Abdulmuttalip geldi aklıma; her şeyi kendi sahibi korur demişti ya. Ebabiller geldi, filler geldi, Ebrehe geldi. İyi de patron, "sen sulbünden peygamber bekleyen mübarek misin" dedi içimden bir ses ve "Allah'ın bize bıraktıklarını biz Allah'a mı bıraktık" dedi sonra.
Sonra gözümden gönlüme düşen yıldırımlar uyandırdı beni bir sesle. Birgün üniverste hazırlık sıralarında -halihazırda dekan olarak görev yapan- Ömer Aslan hocamızın dersindeydik. Konu döndü dolaştı kıyamete ve Mehdi'nin zuhuruna gelmişti. Ben dedim ki İsa'nın inişine zemin hazırlayacak Mehdi.
Hocam sinirlendi, kızardı ve sert, bir o kadar da kibar bir şekilde dedi ki "Herkes Meydi'yi beklemekten Mehdi olamıyor, sensin Mehdi Nilüfer sen!" Evet, şimdiki durum da bundan mütevellit; sizsiniz arkadaşlar Mehdi. Klavye mücahitliğinde yağmadan gürlemekten öte, Allah'a var mı geçerli bir mazeretiniz konforunuza dair? Var mı sana "sen neredeydin" derken, mahşerde "buradaydım" diyecek bir bahaneniz? Evet erkek olmak vardı.
Çünkü erkeklik erkeklikten ötede kaldı. Zaten büyük cihadı başaramadınız ki küçük cihada faydanız olsun. Kapitalist zihniyetin boyunduruğunda öne adım atan herkesin yüreğinde dünya var, arkada bıraktığı eşi, evi, arabası, işi, çoluğu çocuğu var. Oysa "anam babam sana feda olsun" diyen soluklar duydu bu gökyüzü, hatırlatmak isterim. Tam da canana yazılanların canda kifayetsiz kaldığı bu günlerde ...
KAHROLSUN İSRAİL Nasıl oldu mu şimdi?...
Nilüfer Akıngül Leylifer
