--GEÇTİ BOR'UN PAZARI --SÜR EŞEĞİNİ NİĞDE'YE
Aslında yaşadığımız afetler, zincire vurulan derelerin, yağmalanan ovaların, meraların çağlığıdır. Bu çığlığa kulak vermek zorundayız...
Yıllardır ne güzel kapitalizm bizi inandırmıştı. Kapitalistlere göre tarım, küçük aile işletmelerinin yani köylülerin elinden kurtarılarak uzman kişilere/şirketlere havale edilecek, böylece verimlilik kat kat artacak, insanlığın “gıda” diye bir sorunu kalmayacak, kalkınma, gelişme, modernleşme; köylü nüfusun şehirleşmesi, köylülükten kurtuluş ile mümkün olacaktı.
Gıda üretimi de zirai ilaçlar, suni gübreler, tohum ıslahı, genetik müdahaleler ve makineleşme sayesinde patlama yapacaktı… Bugün geldiğimiz noktada bunun bir masaldan ibaret olduğunu, köysüz, köylüsüz, çiftçisiz, tarımsız bir dünyanın mümkün olmayacağını yaşayarak görüyoruz…
Şimdi insanlar şehirlerde başını sokacağı bir ev, bir araba sahibi olmak için neredeyse ömrünün yarısını ipotek veriyor.
Oysa çok değil, 30/40 yıl önceye kadar sadece bir kaç parça malzemeyle iki-üç ay gibi kısa zaman diliminde, bir tesisatçıya, hırdavatçıya veya ustaya ihtiyaç duymadan ve ortalık ayağa kaldırılmadan sessiz sedasız taştan, kerpicten duvarlar örülür, damlar merteklenir, duvarları toprakla sıvanır, şire ile badanalanır kimseye eyvallah etmeden yörenin iklimine, kültürüne ve yaşam biçimine uygun bir yuva sahibi olunurdu. Kapısı açık kerpiç evlerde büyüdük, paylaşacak çorbamız vardı. Toprağın kokusunu alırdık toprakta sürüne sürüne dizlerimiz kanardı...
Gözyaşımızı da burnumuzdan akanı da kolumuza silerdik...Asla çokluk peşinde olmazdık. Gözümüz yüreğimiz kadar toktu... Betonla evlerimizi yükselttik, içine pahalı eşyalar koyduk, sonra da eşyalarımızı ve konforumuzu kayıp etmemek için kapılarını kilitledik ama mutluluğumuzu kayıpettik. En çok, en büyük, en zengin, en ulaşılmaz olmak adına! Nereye doğru büyüyoruz bilemedik...
Şimdi insanlık kendi büyümüşlüğünde kaybolup gidiyor. Geçmiş olsun. Yıkıp viran ettiğin hayallerden uçurtma yapabilirmisin artık...
Saygılarımla İhsan Genç 16 Mart 2023