Giresun´a Doğru Ağır Zaman...

SİVAS´tan kısa bir yolculuktan sonr SUŞEHRİ´nde mola veriyoruz.Vadinin inci gerdanlığı? Dipdiri bir doğa, dipdiri bir canlılık. Ilıman, sakin bir o kadar da coşkun insanların yaşadığı yer Suşehri? GÖLOVA ve AKINCILAR ekseninde bir merkez burası?Öğleye doğru ulaşıyoruz Suşehri´ne?

GİRESUN´dan kalan bir dostluğun birkaç saatlik bir dinlenmesi bir görüşmesi gerçekleşiyor. İki saate sığan muhabbet geçidi ve biraz dinlendikten sonra, yolumuz döndürüveriyoruz öte dağlara doğru?

Dört bir yandan berrak sular fışkırıyor. Aşka rucu eden yeşil ve su bilinmez sırlar içindeki sırları fısıldıyorlar adeta..Suşehri´nden ŞEBİNKARAHİSAR´a doğru ilerlerken, nazlı bir turna gibi arzı endam eden KILIÇKAYA BARAJI, koca bir deniz gibi asude?

ŞEBİN?Bir zamanlar hatta şimdi dahi SİVAS ile içli dışlı olan bir ilçe. Bir yanı GİRESUN bir yanı SİVAS?Yarı orman olan dağların içindeki bu küçük ilçe, serin su ve rüzgarları iler karşılıyor insanı. Pek çok meyve ve sebzenin durağı olan Şebinkarahisar, GİRSUN kokusunu da ilk defa hissettiriyor insana?

Bir ömrü tamamlayabilecek şirin bir ilçe. Yüzü koyun gözüken derin vadiler ve yamaçlardaki köyle, kim bilir hangi insan hikayeleriyle doludur. Dağların en doruğuna serpilmiş köyler, öteye bağlıyorlar zamanın hay huyunu?

Şebinkarahisar´dan Giresun´a doğru uzandıkça, orman dokusunun giderek arttığını gözlemliyorum. Dağlar tepeler, orman sağanağına dönüşüyor sanki?

Ve Dereli Giresun´un şirin küçük ilçesi.İnişli çıkışlı sarp yollar sarp geçitler..

Küme küme taştan yapılmış evler ve yayla çadırları karşılıyor bizi. Yayla çocukları masum mini mini ellerine aldıkları yayla çiçeği ve ısırgan otunu satıyorlar gelip giden yolculara. Uzun biteviye dağlar, ormanlar? Kayanın başında bile çam ağaçları?Hızlı hızlı konuşan şirin insanlar?Derenin içinde Dereli?

Sarp dağlardan sonra yollar genişliyor ve anlaşılıyor ki Şehri Yağmur kollarını açmak üzere?Giresun´an´a doğru ilerlerken içimi bir heyecan kaplıyor. Nedenini bilmediği derin bir sevgi, bu şehri içimde önemli bir yer tutuyor. Burada 4 yıl ÜNİVERSİTE okumanın ve pek çok şey yaşamanın verdiği hatırlar geçidi, Giresun´dan hala bağlı kalmamın en önemli nedeni olarak içimde dipdiri duruyor.

Uzun bir aradan sonra haşin KARADENİZ arzı endam ediyor ötelerde. Sakin bir duruşu göze çarpıyor. Hele o martıların yine telaşlı uçuşları, yağlı boya ressamlık bir güzellik adeta?

Denizin ortasındaki ve KARADENİZ´in tek adası olan ?ARTES ADASI? sessiz bir beklenti ile duruyor öylece. Küçük kayıkçı tekneleri sağında solunda rızıklarını ararken, denizin o munis konukları martılar, bilinmez bir telaş ile kanat çırpıyorlar her daim?

Yıllarını Sivas gibi karasal bir şehirde geçirmiş biri için keskin bir yosun kokusu olsa da, 4 yılın verdiği tanışmışlık hemen kaynatıp karıştırıyor beni.

Her yer tanıdık, her yer bildik? Arnavut kaldırımlar, dar sokaklar, tanıdık şiveler? Ara ara şehrin kalabalığını dağıtan martı sesleri. Berrak deniz, ormanla kaplı dağlar, her daim şiire namzet adımlarla GİRESUN?

Ve dostlar, yılların dostlukları daha bir pekiştirdiği unutulmayan dostluklar?

Hatıralara kayıt düşecek ağır bir zaman, başlıyor sıcağı sıcağına Giresun´da?

Biraz dinlendikten sonra, gecenin en öte anında kendimi atıyorum sokaklara. Tanıdığım bildiğim caddelerde dolaşıyorum?Diri dipdiri bir şehir. Her sokak bir hatırayı yeniden hatırlatıyor bana?Vize ve finallere karışan heyecanlar?Yaz okulları? Onca koşturmalar koşturmacasına inat, bir derginin heyecanını yaşadığımız günler bir bir hatıralar zincirinden çıkarak geliyorlar gözlerimin önüne?

Adımlarım beni Millet Bahçesine yönlendiriyor. GİRESUN´un en güzel seyir noktası. Arkadaşlarla genelde buluştuğumuz, edebiyat ve sanata dair düşünceler geliştirdiğimiz nadide bir mekan. Sıcak çaylar ve üzerimizde bir an olsun aman vermeden uçan martı telaşları.

Dostlarla KARDELENLER DERGİSİ´ni çıkarıp, onun sıcak matbaa kokusu daha geçmeden sayfa sayfa soluk almadan okuyup değerlendirdiğimiz Millet Bahçesi, aynı zamanda bir kültür sanat okulu olarak hala hafızamda?

Orada kurduğumuz büyük hayaller?Anadolu´nun dört bir bucağına dağılmayı iple çeken yüce idealler geçidi..

Masalarda çay için değişik değişik insanlar... Bir bir yüzlerine baksam da,  zamana yenik düşmüş hatıraların yurdun dört bir yanına dağılmışlığı geliyor yeniden aklıma?Uzun uzadıya uzanan nazlı Karadeniz e bakıyorum yeniden. Dağlara serpişmiş evler? Tüten ocaklar?Limana demirlemiş koca bir gemi ve sukuneti bilmeyen martı telaşları?

Doğu Karadeniz´in tek adası. Denizin ortasında, şehrin adeta inci gerdanlığı?Mitolojik bir ada. Onlarca efsane arasında karşılıyor bizi?Ama illa da durgun denizin ortasındaki sukuneti ve yalnızlığı şairlerin şiirlerine ilham olabilecek nitelikte. Martıların ve karabatakların hükümranlığı içerisinde, tarihin insan oğluna sunsuğu bir hatıralar mektubu gibi. Kısa bir tur atıyoruz içinde? Ordan GİRESUN daha muhteşem gözüküyor. Kıyı boyuna sere serpe uzanmış bir şehir arzı endam ediyor?

Muhteşem bir görsel ziyafet? GİRESUN´a kuşbakışı. Koca şehir ayaklarımızın altında adeta. Keskin bir orman kokusu ve hafif esen deniz meltemi?Kalabalıkların sağa sola serpilmiş bir vaziyette serin havayı teneffüs ettikleri özel bir yer? Aşağıda hızlı, neşeli, koşturmacalı GİRESUN? Sonsuz bir deniz tepeden daha güzel gözüküyor. Gemiler öteye beriye doğru ağır aksak ilerlerken, kalenin en tepesini mesken tutan martıların küme küme süzülüşleri, bu şehri ender kılan güzelliklerden de biri olarak kayıtlarıma geçiyor yıllar sonra?

Sokaklar, insanlar, geçit vermeyen sarp dağlar?Kayların en tepesine inşa edilmiş evler?Ara sokaklar, yosun kokan sakin bir gün?Adımlarım eski alışkanlıklarını terk etmemeişçesine, ilk kaldığım eve doğru beni yönlendiriyorlar yeniden?Sanki aradan onca zaman geçmemiş gibi şehir aynı durulukta karşılıyor her geleni?Sokaklarına sakladığı tanıdık adımları, daha nice yıl saklamaya söz vermiş bir anlamla, yine şaşırtıyor Giresun beni?

 Sakin bir Pazar dinginliği bütün şehirleri sarsa da Giresun bundan muaftır. Dolu dizgin heyecanı kucaklayan bir yerleşim yeri olan BULANCAK ve PİRAZİZ ziyaretleri, olması gerekene doğru götürüyor insanı. Dağ dağ, dere tepe fındık fidanlarının sunduğu ilçelerde, hayatın seyri alemi bir başka merhaba diyor insana?

Giresun´un hemen yanıbaşında, insan ile doğanın eş güdümünde seyri suluk eden ORDU ve özellikle BOZTEPE,yarım kalmış bir musikiyi tamamlarcasına coşkun içten ve samimi karşılıyor.Gökhan AKÇİÇEK´in Bülbül Deresi şiirleri gibi... BOZTEPE´nin eteklerine kurulmuş sahil boyu uzanan ORDU, gelişmenin ötesinde,kendi iç dinamikleri ile KARADENİZ de bir inci olarak yükseliyor. Geçmişin hatıralar zincirine binaen dolaşıyorum buraları da.

 Üniversite yıllarında bizde fazlaca emeği olan sanata, şiire edebiyata bulaşmamızda önemli katkısı olan Nazım Hocamı da görmeden olmazdı tabi. Yine aynı heyecan yine aynı hareketlilik ile Giresun Üniversitesi bünyesinde?

Üniversite yıllarında çıkardığımız KARDELENLER DERGİSİNE yazdığı edebi yazılar ile pek çoğumuzun olgunlaşmasına kapı aralamış ve bizde de emeği ile bilinen biri?AKİF´in duruşu ve FUZULİ´nin ?Su Kasidesi? anlatımı GİRESUN mezunu pek çok arkadaşımızı yıllardır etkilemiş ve derinlikli bakış açılarımızı pekiştirmişti.

  GİRESUN

 Şehirleri şehir yapan nedir sahi? Taş toprak mıdır? Elbette şehirleri şehir yapan orada yaşayan KALE gibi insanlardır. Bazı insanlar kale burcundaki bayrağa benzerler. Onlarda güven vardır samimiyet vardır, vefa vardır.

 Orhan TEPEBAŞ bunlardan biri. Okul yıllarında bıraktığımız gibi. Herkesin buradan bir yerlere gittiği gitmek zorunda kaldığı lakin onun burayı bir LİMAN gibi beklediği. Şiirin, vefanın, edebiyatın, yüreğe dair ne güzellik varsa bu özellikleri içinde ve dışında yaşayan dostumuz.

 Gecenin 12´sine varan MİLLET (Şair) Bahçesi sohbeti?.

Sahi sevgili okurlar insanı en mutlu eden nedir bilir misiniz? İnsanı en mutlu eden ?dostlarınızı bıraktığınız gibi bulmaktır?. İşte Orhan Abi bıraktığımız gibi hiç değişmeden bir kale gibi bekliyor insanı bu şehirde. GİRESUN´a gelipte Orhan Abiyi görmemek onla yüreğe dair muhabbetleri çay ve martı sesleri arasında yaşamamak eksik bırakır bu ziyareti?

 Aslında, insan yüreği hatıralar geçididir sevgili okurlar. Bunu pek belli etmesek de hepimizin içinde bir hatıralar ormanı gizlidir. Bu öyle bir şeydir ki, üşüyünce o hatıraları içimizden çıkarıp avuçlarımızı ısıtırız?Belki de ?uçta yaşayanların? her şeyi abartmasında bu satırların yazarı başı çekmektedir diye son cümleyi yazmaya kalksam da, insanı ve vefayı önde tutmak bence sonsuza değin sürmeli?

 Kim bilir belki seneye veya daha öteki seneye, yağmur kokan bu şehir, yeniden bir liman gibi çağıracak çağrı sahiplerini?Eğer burada dostlar varsa ve de yağmurun şehri, kollarını her daim açmakta ise neden olmasın?

                                                                             OSMAN ÇELİK