Kendi halinde karnı kınalı bir serçecik varmış. Bu serçe yağmur yağdığı, gök gürlediği zaman ayaklarını gökyüzüne doğru kaldırır,kanatlarını çırpar,sonra da,”Yüreğimden kırk kantar yağ eridi.”dermiş.
Etraftakiler de serçenin bu hareketine bir mana veremez fakat anlamaya da çalışmazlarmış. Bu olay bir, iki kez tekrarlandıktan sonra bir gün dayanamayarak sormuşlar:
“Yahu serçecik! Yağmur yağdığı, gök gürlediği zaman sen, ayaklarını gökyüzüne kaldırıyor, anatlarını çırpıyor ve yüreğimden kırk kantar yağ eridi diyorsun. Bunun anlamı nedir?
Serçe:
“Ben sizi o kadar çok seviyorum ki; yağmur yağdığı, gök gürlediği zaman korkuyorum ve üzerinize gök devrilmesin diye, ayaklarımla destek oluyorum “demiş.
İnsanlar hayretlerini saklayarak,
“Peki, bir de ‘yüreğimden kırk kantar yağ eridi’ diyorsun; sen kaç kantarsın ki,yüreğinden kırk kantar yağ eriyecek?’deyince, serçe, Herkesin yüreği ve kantarı kendine göredir’diye cevap vermiş.
