HASRET
Gündüzün geceyle savaşı gibi,
Ekinos’ta uzayıp gidiyor günlerim uykusuzluğa inat.
Günler uzadıkça göğsüme çarpan onlarca sarhoş mermi,
Tüketiyor bedenimi.
Okyanusta darmadağın olmuş bir korsan gemisinden
Kopan mendirek oldu ruhum.
En azgın dalgalarla boğuşan sâhipsiz bir ağaç parçası,
Yüzlerce insan içinde dolaşan yalnız bir garip.
El bana yabancı,
Bense elâleme, kimsesiz.
Artık umursamıyorum
Ne sokağın düzgün kaldırımını,
Ne de parklarda ses veren kanaryayı.
Buram buram çorak toprak kokusu geliyor
Ankara’nın ötesinden.
“İnsan doğduğu yeri değil, doyduğu yeri vatan bilirmiş.”
Öyle mi koca Kirkor öyle mi?
Böyle mi koca Kirkor böyle mi?
Ya sen?
Neden özlüyorsun Sular Başını, Ak Değirmeni.
Kenan Benli
