"MAL SAHİBİ MÜLK SAHİBİ
HANİ BUNUN iLK SAHİBİ MAL DA YALAN MÜLK DE YALAN VAR BİRAZ DA SEN OYALAN." YUNUS EMRE
Derler ki ölenle ölünmez ama ölenin ardından ibret almak düşünmek gerek.Bir gün bizim de böyle öleceğimizi, her şeyimizi bırakıp gideceğimizi, tıpkı üzerlerine toprak attığımız yakınlarımız gibi bizim de üzerimize toprak atılacağını düşünmeliyiz. Ağlarken, ölene değil de kendine ağıtlar yakmalı insan. Büyüklerimiz gibi halim nice olur diye tefekkür etmeli.
Diyeceksiniz ki şimdi hayırdır?; Hayır tabi, hiç Yukarı tekkede cenaze töreninde bulunup ta etrafı inceleme şansınız oldu mu? Herkes bir başka alemde.İbret alma gibi kaygı yok.Azrail sanki bize hiç gelmeyecek gibi.Hiç karşımıza çıkmayacak.Gülmeler hararetli bir şekilde telefon konuşmaları.Hoca efendi Kuran okuyor, millet birbiriyle konuşma da.Dışarıda dinlemiyoruz bari orada dinleyelim.Yerde yatan ölü bile başkasının oluyor.Sanki ölüm basit bir şeymiş,ölen biraz sonra bizimle geri dönecek gibi.Allah rahmet etsin iyi adamdı.(İyi de olsa kötü de olsa bu söyleniyor.Tabi iyi olarak anılması güzel.)Olay bitti.Hemen ayrılalım kopamadığımız şu dünyaya yeniden dönelim, iş beklemez.
Bunlar sadece birkaç konu daha bunun gibi bir çok sorun var.Kısaca işin özü ibret almıyoruz ölümden.Bizim de bir gün gideceğimizi ayaklarımızın birbirine dolaşacağını hiç hesap etmiyoruz.Unuttuğumuz ağlamayı bir defa olsun orada hatırlamıyoruz bile.
Cenazeyi kaldırıyoruz. Sonra hemen bir kaç gün içerisinde yok helva idi, yok etli ekmekti derdine düşüyoruz.Adaptandır efendi.Olabilir bunu bizde yapmak zorunda kaldık ama biraz ters geliyor.Dini açıdan durum nedir bilmiyorum ama ev cenaze değil bir müddet sonra düğün evine benziyor.
Sadece bunlarla bitse bir telaşa daha başlıyor hemen mal sevdası.İnsanların mal mülk sevdası ne kadar çokmuş yeni anlıyorum.Kardeşi kardeşe düşüren, birbirine savaş açtırıp sonuçları çok feci edende mal ve mülk sevdası imiş.Tamam ölenle ölünmez, ölüm hak miras helal, evet kabul edelim yas her gün olmaz üç gündür ama sanki adam ölsün malını paylaşalım gibi davranmak, biraz tuhaf değil mi?Oysa dünyayı bırakıp ahirete gidenler ne götürdüler; koca bir, hiç.Yaşanan bu yolculukta geldik dünya pazarına bir kefen alıp dönüyoruz mezara.Kefende birkaç gün içinde çürüyüp gidiyor işte.
Ölüm zor her ölüm erken ölüm diyor ya şair gerçekten de öyle.Önemli olan ise ölüme hazır mıyız.Haydi vakit tamam denildiğinde her şeyi bırakıp gidebilecek miyiz?Sevdasını taşıdığımız bu mal mülk bizi o tarafta kurtaracak mı?Mal bizim için cennete binek mi yoksa cehenneme ateş mi olacak mesele bu.
Ölenlerden ibret alıp istikamet üzere yaşamak duasıyla?
