Baştan savma bir alışkanlık seninkisi
Her anın kuma dökülmüş kum saati
Zemberekler zamana isyanda
Yol ayrımında
El yordamıyla bulduğumuz nefes
Kırık dökük yaşamların avuntusu
Üstümüze bir kış düşmemişti daha
Üstelik bahar kovulmuştu
Tabiat ananın bahçesinden
Bir eşkıyayım Alamut?ta,
Sen Babil?in bağlarını düşleyen
Amyitis özentisi
Nereye baktığın bilinmez karartılmış gözlüklerle
Ayıklarken dünyayı
Ben gözlerini görme telaşındayım
Cebindeki eski kimliğinin gölgesinde.
İsyandır bu
Hücrelere sıkışmış beynimde is bırakan
İsyandır
İsi yalnız beni karartan
