Kaderin doğası
Güneşin son ışıkları vuruyordu
gökyüzüne
Ay güneşten aldığı ışıkla parlıyordu
gökyüzünde
Yıldızlar hava karardığında
uyanıyorlardı
Ayın aydınlınlattığı rüyaları izliyorlardı
İlkbahar yaza hediye etmiş tohumları
Yaz içten sıcaklığıyla büyütmüş
yavrularını
Sonbahar kışa hediye etmiş
yağmurları
Kış saflığıyla korumuş doğayı
Gizli yıldızlar kaçarlardı
Bazen yakalanırlardı
Gören kişiye sus payı bırakırlardı
Eski bir evrene seyahat eder
dururlardı
Tanrı insanı yaratırken doğadan ilham
almıştı
Her birimize ayrı mevsim ayrı bitkiyi
vermişti
Kaderimizi doğa'nın renklerinden yazmıştı
Kar taneleri gibi hepimiz farklıydık
-Tunay Alp Özcan
