Yaz tatili nedeniyle ara verilen kadın günleri bayramdan sonra başlıyor. Yaz boyu biriktirilen tatil anıları, eve alınan yeni eşyalar, giyim kuşam gibi konuları abartarak anlatmanın sabırsızlığı içinde uyuyamayan pek çok gün mensubu, bayram sonunu bekliyor. Müzelere, sanat galerilerine, imza günlerine, tiyatrolara, sosyal sorumluluk alanlarına zinhar uğramayan şehrimiz kadınlarının, bir ayin gibi kadın günlerini aksatmamalarının sosyologlarca analizinin yapılması isteniyor.
Sivaslı kadınların olmazsa olmazı olan kadın günleri başlıyor. Yazın 3 ay tatil nedeniyle ara verilen günler için epey hazırlık yapan şehrimiz kadınları, çıkınlarında biriktirdikleri anıları arkadaşlarına anlatmanın heyecanını yaşıyorlar.
“Tatile gitmedi” dedirtmemek için sınırlı bütçeyle de olsa tatili giden pek çok insanın, gittikleri yerlerin ispatı ve yenilen yemeklerinin fotosunu sosyal medyadan paylaşarak yaşadıklarını cümle aleme ilan etme “görgüsüzlüğü” de son sürat devam ediyor.
İdealler, hayaller ve mücadeleler için bütçeler ayrılması gereği konuşulduğu zaman “borcumuz gırtlakta” diye yanıp yakılan pek çok hemşehrimizin, şahsi harcamalardan kaçınmamalarının samimiyet derecelerini de ortaya çıkardığı gözlemleniyor.
Kadın günleri için yazdan epey konu biriktiren kadınların, sözü kimseye bırakmadan kendilerini anlatma girişimlerinden de kaçınmayacakları belirtiliyor.
Samimi olunmasa dahi, değişik gülücük maskeleri ile bir araya gelinebileceğine vurgu yapan pek çok kadın, pasta börek çeşitlerinde de artışın devam edeceği lakin zahmete girmemek için lokantadan dürüm söylenerek ayda bir olan bu ritüelden taviz verilmeyeceğini ifade ediyorlar.
Ayda bir cumartesi günleri eşlerinin özel şoförlüğünde gün yapılan yere akın eden pek çok şehrimiz kadınının, bu iştah ve hızlarını neden kültür sanat konularında göstermedikleri sorgulanıyor.
Kitap fuarlarında, imza günlerinde, yazar söyleşilerinde, resim sergilerinde yüzde 99’u zinhar bulunmayan Sivaslı hanımların, hiçbir içeriği ve anlamı olmayan “mide ve çene” eksenli kadın günlerine ara vermemeleri, yüksek lisans tezi olarak araştırılmayı bekliyor.
Bazılarının ayda birkaç kadın gününe gittiği de belirtilirken, hafta sonları eşlerinin “öğretmen evi, çay ocakları, sendikalar ve İstasyon Caddesini” “erkek sığınma evi” hüviyetinde kullanarak zaman öldürdükleri vurgulanıyor.
Duyarlı insanlar, kadın günlerinin toplumsal çürümeyi tetiklediği ve içeriği boş olan bu tür yavanlıklardan şehrin kadınlarının kurtarılarak sosyal sorumluluk alanlarına yönlendirilmeleri gerektiğini ısrarla dile getiriyorlar. Özellikle çocukların bu boş sohbetlerden uzak tutularak, gelecekte bu günleri devam ettirmelerinin önüne geçilmesi gerektiği savunuluyor.
Şehrin sorunlarına, imza günlerine, kütüphanelere, müzelere, tiyatroya, çocuk yuvasına, huzur evlerine, dünyada zulum gören nicelerine karşı duyarlı olunması gerektiği ortada iken, 0-7 yaş zekası espri kalitesi ile mide eksenli olup, şehri ahtapot gibi saran kadın günlerinin mutlaka ama mutlaka sonlandırılması gerektiği yorumları yapılıyor.
