Hayatın bütün derinliklerini anlama ve içselleştirme yerine, çeşit çeşit maskelerin çantalarda taşınarak, her saniye birinin yüzlere takıldığı akıl tutulması bir çağda, ince ve nazenin olanların kaldıramayacağı bayalıklar ardı arkasına yaşanıyor.
Yapay dostlukların, sahte gülümsemelerin, çıkarlar üzerine kurulu yapay arkadaşlıkların tavan yaptığı ve yaptırıldığı bu barbar çağ, bir hastalık gibi bütün toplumu sarmaya devam ediyor.
Tavır sahibi inanların yok denecek kadar azaldığı, ilkeli ve dürüst yaşamanın aptallık olarak görüldüğü, vefanın, paylaşmanın, bir birinin yüküne omuz vermenin kullanılır olarak algılandığı bu çiğ çağ ve insanlar yığınında, aklına sahip insanlar azda olsa şehrin sokaklarında kendi kaderlerinin şiirini okuyorlar.
SİVAS´ın sokaklarında kendi kurdukları tek kişilik bir sinemanın baş aktörü olan bu insanarın gözü ile bakmalı belki de hayata!
