Sivaslı hemşehrilerim. Leyla ile Mecnun´u bildiniz değil mi? Kerem İle Aslı´yı da bildiniz değil mi? Ferhat İle Şirin´i de bildiniz değil mi?
Peki MEMİL ile ALİS´i duydunuz mu?
Anlatayım bildiğim kadarı ile.
Günler anası koynuna dürülüyor değil mi? Kim der idi ki birgün Bedros´un KİRKOR, Sivas BEZİRCİ Mahallesindeki hayatları yazacak. Hep derim ve yine derim ki, bende bir hüner yok! Bu cılız bedene KUDRETLİ TANRIM kitap gibi bir hafıza kaydı bahşetmiş.
***
Sene bilirim ki 1946"BEZİRCİ MAHALLESİ"
KITLIK, FAKİRLİK, YOKSULLUK kol gezer idi.Herkes ekmeğini, aşını bölüşürdü. Bu bizim SİVASIMIZDA her millet dilediği gibi yaşar idi kimse kimseye necisin kimsin demez idi.
TÜRK, ERMENİ, KÜRT, ÇERKEZ herkes kendi ekmeği derdinde idi. Nerdeyse bir "SUSMA Orucu" gibi mühürlenen bir konuyu anlatayım sizlere. Ne de olsa pek çoğu şimdi TANRI huzurunda.
MEMİL ile ALİS!
Bir sevda hikayesi ki masal zamanları gibi. MEMİL kim mi? Elinden her bir işi gelir. Duvar, dülgerlik, demircilik, ustalık, amelelik ne derseniz deyin?
Karayağız bir TÜRK genci.
Peki ALİS ne mi? O da kara bir ERMENİ kızı..
MEMİL başka mahallede oturur. ALİS BEZİRCİ´de. Bir seferinde rastlaşmışlar bir düğünde. ALİS baş çekmiş halayda. MEMİL´in gönlüne gölgesi inmiş. ALİS´in gönlüne de MEMİL´in gölgesi inmiş.2 sene bu sevda sessiz sedasız yeşermiş. Kimseye aşikar etmemişler. Bir birilerinin adını dile düşürmemişler. Amma MEMİL abinin BEZİRCİ´ye çok gelmesine işkillenmiş mahalleli.
Bilmişler bir sevda hikayesi var.
Derler idi ki mahalle kızları; "ALİS bir mendil işlemiş vermiş MEMİL´e" MEMİL koklar imiş mendili. BEZİRCİ´de konu bilinir fakat kimse laf söz demezmiş. MEMİL de ALİS de çok sevilir herkes yakıştırırmış. ELBETTE aracılar girmiş MEMİL´i ikna etmişler. ALİS´in babası "vermem İSTANBUL´da ki akrabama vereceğim" demiş. Bir gün gecenin vaktinde MEMİL abi bize geldi. Bezirci mahallesindeki bahçeli evimize.
Babam BEDROS USTAYLA konuştu. Onlar konuşurken biz onları "kişifledik." Babama dedi ki "BEDROS kirve oğlunu öldürdüm ocağına düştüm. Yapsan yapsan bu işi sen yapan. Sen bir dünürcü git kurban olayım." Babam BEDROS USTA ile Anam MANUŞAK HATUN sever idiler MEMİL Abiyi. MEMİL abinin bakışlarına bigane kalmadılar.
Vardılar dünürcü gittiler. Yok demiş SARGİS usta. Vermem daha gelmeyin demiş. Kurban olduğum Babam ile anam elleri koynunda döndüler. MEMİL abi vaziyeti göründe onun da eli koynunda kaldı. Babam dedi ki "bizim SARGİS USTA´da URUM inadı var yok diyor" dedi. MEMİL ABİ birkaç hafta sonra ALİS ablamın yamacına çıkmış.
Demiş ki "gidelim buralardan seni alıp kaçırayım." ALİS abla demiş ki "Babam yok diyor, biz küçükken anasız kaldık babam büyüttü. Babamın şapkasını yere düşüremem, var git yoluna MEMİL." diyor. Ve sonra da yine İŞLEMELİ BİR MENDİL veriyor.
Memil abi onu hep göğsünde taşıdı herkes bilirdi BEZİRCİ´de?Hiç de kimseye konuşup dile düşürmedi bildiğimiz.MEMİL abi daha da çıkmıyor ALİS ablanın karşısına.Bu karşılaşmadan sonra ADANA´ya iş için gidiyor yani başını alıp gidiyor bildiğimiz.
(Şaşırmayın bizim ANADOLUMUZ insanı böyledir işte.Şimdi kalmadı öyle.Her şey dile düşer oldu, kıymetsizleşti?)
Bir yıl geçmedi ki ihtiyar anasını ve babasını kardeşlerini de bir gece vakti gelip götürdü ADANA´ya. BEZİRCİ´de bu sevda hikayesi gizli gizli konuşuldu. Amma hemşehrilerim, hatıraları zedelenmesin diye kimse bilmedi kimse dile düşürmedi.Ama herkes DİLDEN DİLE GÖNÜLDEN gönüle bu hikayeyi hayran hayran dinlediler.
ALİS ablam da hakikaten İSTANBUL a akrabası ile evlendi. Sonra AVUSTURYA´ ya gittiler. MEMİL abiyi pek çok SİVASLI ADANA´da görmüş. Hiç bu konulara girmemiş.Yurt yuva kurmuş amma o konuşkan insan suskun olmuş.
ALİS ablayı da bizim SİVASLI Ermeni cemaatinden görenler çok olmuş AVUSTURYA´da.SİVAS deyince bir daha demiş sessiz sessiz ağlamış.
(Hemşerilerim umarım başınızı ağrıtıp vaktinizi almadım. Hepinize AMERİKA´dan selamlarımı gönderiyorum. Küçüklerin gözlerinden öperim, hanım evlatlarımın hatırlarını sual ediyorum)...
