Sevgili................... Dr. Nazım Elmas
Dağlarına çok erken karlar yağan bir köyden, köyün genç heycanlı ümit dolu öğretmeninden bir mektup almak sevindirdi beni... Şimdi dağlardaki karlar köye inmiştir. Köye inmiş ve zaten “uzak ve sessiz bir yuva” gibi köyde yeni bir hayat başlamıştır. “Tek derslikli odada yirmidört can” la yaşadığın en güzel hatıralara yenileri, en yenileri eklenmiştir bu zamana kadar. Mektubunda yazdıklarınla, hissederek yazamadıklarında öğretmenlik günleri ilerlemeye devam ediyor biliyorum. Henüz çizgi çizebilenlerin heycanlarından sonra, ilk kelimeleri söken daha farklı bir pırıltıyı sanıyorum şimdi yakından görüyorsun.
Önceki yıllarda okula gitmek istemeyen çocukların şimdi çok erkenden gelip bahçede oynadıklarını, girişteki boş salonda koşuştuklarını zevkle seyrediyorum diyorsun. Herşeyin başlangıcının sevgi olduğunu ne çabuk unutuyorsun? İnsanların sana koştuğunu söylüyorsun. Kendilerinden saydıklarına niye koşmasın insanlar? “Sen bizim baharımızı da gör bey” diyenlerdeki saflığı temizliği yaşıyorsun.
Uzak ve sıra sıra tepelerden sıla hasreti giderme zamanıdır. Tatiller olur gelirsin. Senin görevini ihmal etmemene şaşıyorlarmış. Sen dürüst olursan, herkes dürüst kalacak.
Birgün karların bu kadar güzel, dağların böyle şirin olacağını düşünmemişsin. Yeni günler daha ne güzellikler getirecek. Hayatın güzelliklerini keşfedecek göze, evet ihtiyacımız var. Sen bu iz üzre olduğun sürece çevrendekiler de yeni güzellikleri keşfedecek. Güzel bir dünyaya, şimdi yapraklarına karlar oturan köyünden yeni fidanlar sunacağına eminim...
