Kabul edelim veya etmeyelim bu şehrin çekememezlik gibi bir sorunu mevcut. Her alanda, her yerde, her kurumda bir çekememezlik kara büyüsü, etrafı kolaçan etmeye devam ediyor.
Neden insan, bir diğerinin başarısını çekemez anlayabilmiş değilim.
Bireysel anlamdan tutun da, şehrin geneline yayılan bu handikap, geri kalmışlığımızın da temel nedenlerinden biri değil mi?..
**
Yeter ki bir insan yeni bir adım atmaya görsün. Hazır kıta bekleyen niceleri, hemen eski ve yeni defterleri kurcalayarak, o şahsın eksikliklerini bulma arayışına girmeyi, kendine görev biliyor.
Eğer geçmişinde bir şeyler yoksa bu sefer de, bu insan böyle başarılı çalışmalar içine giriyorsa ?mutlaka bir nedeni vardır veya bunda amacı nedir?diye yorum türü düşünceyi zamanla kara çalma eylemine dönüştürüyor.
Tuhaf garip bir durum. Kurtulamadığımız bir açmaz.
Hani hikâyedir anlatılır ya, ?Padişahın birine Hint diyarından kulpsuz bir değerli fincan hediye edilir. Padişah bakar inceler. Yanında duran veziri söze karışır ve Sultanım bu kulpsuzdur Sivas?a gönderelim de buna bir kulp taksınlar der.?
Hikâyedir bu. Ya gerçek ya hayal lakin, her hayalde bile bir gerçek gizli değil midir?
Tam bu hikâyelik Sivas?ın durumu. Herkes, birbirinin açığını arayıp bulmak için adeta pusuda zamanını kolluyor.
Çok içler acısı bir hal.
Neden böyle bir hastalığı tedavi edemiyoruz anlayabilmiş değilim.
Tedavisi de mümkün aslında.
Birbirimizin başarısını, memleketimizin başarısı olarak görüp, onu el birliği ile içselleştirdiğimiz takdirde sorun çözülecektir.
Küçük hesaplar, dedikodu kültürü, başarılı insanların ayağına çelme takma gırla gidiyor. Tam bir köy kültürü anlayışı içerisindeyiz.
Bir türlü bir birbirimizi bütünleme yolunda düşünce geliştiremedik. Bir türlü, kendi varlığımızı, başkasının varlığı ile birleştirip yarınlara yönelemedik?
Bu durumun bir tek çözümü, Sivas için varını yoğunu ortaya koyan insanların gayretine omuz vermektir. Medeni toplumlarda düşünce adamların varlığı bir şans olarak telakki edilir.
Sivas?ta da, düşünen insanların çok olduğunu gururla söyleyebilirim. Bunu sadece ben söylemiyorum, fikrine değer verdiğim nice dostum da aynı kanaatte.
Lakin en büyük talihsizlik de, şehrin kıymetli insanlarının, ?hokkabazlar? tarafından göz ardı edilmesidir.
Makam mevki sahibi olmak için takla atmayanlar, her toplumda tehlike olarak görülür. Çünkü onlar, doğru bildiklerinden asla taviz vermeyen insanlardır. Ama her fırsatta taklanın en alasını atan hokkabazlar, bu insanların görüşlerini kale almazlar. Çünkü onların söylediği doğrular, işlerine gelmez.
Sivas?ta da bu durumu ayan beyan görmekteyiz. Ufku olan nice gayretli insanın bir kenara çekildiğine, üzülerek şahit olmaktayım. Sivas için, karşılıksız canla başla çalışan bu insanların, güzel gayretleri ve fikirlerinin görmezden gelinmesi kadar acı olan bir şey yoktur.
Sivas?ın bir düşünce sorunu vardır sevgili okurlar. Ortak amaca yönelme yönünde mevcut bulunan nekahet, gitgide varlığını kemikleştirmekle beraber, geçmişi modernize edemediğimizden dolayı da, gelişmeye ve yenilenmeye karşı bir duruş meydana gelmektedir.
?Ben yaparım, ben en iyiyim, ben bilirim, benden başkaca iyi şeyler yoktur ?türü dogmatik felsefi yaklaşım, hala varlığı ile ortada dururken, evrensel düşünce normlarını savunanlar az olmakla birlikte, kıymete değerdir.
Sivas?ın aşması gereken klan kültürü bu olsa gerek. Neredeyse sınıfsal birlikteliklerin daha da katmerleştiği, hür düşüncenin yanlış geleneğe kurban edildiği bir anlayış adeta?
Bu kısır bir döngüdür. Bu kısır döngüyü aşmaya gücümüz yeter. Yapmamız gereken, şehri aydınlanma içerisine dâhil etme yönünde, takınacağımız tutumdur.
**
Düşünen, okuyan yazan bireyler, çoğalmalı. Onlar çoğaldıkça, bu kadim şehrin eski yüzyıllarda olduğu gibi, yeniden medeniyet üreten bir hal alması hayal olmasa gerek.
Bu hayali gerçekle bütünlemek zorundayız. Sivas?ın yeniden kalkınması ve zihinsel yenilenmesi, el birliği ile ortak gayrette birleşmekten geçmektedir. Ortak aşk ve gayretin Sivas?ın dirilişini gerçekleştireceği muhakkak?
