Pusulasını şaşırmış mektuplar gibidir hayat?
Bir gün var bir gün yok?
Bir bilinmezi onca hiç ile bütünleme hayalinden yoksun bir tebessüm de olsa, yinede ilk mısrasını şaşırmayan bir şiir gibidir hayat.
Mavisi alınmış göklerle birlikte, eleğimsağmanın en güzelinin en güzeline doğru yönelen adımların, bir yağmur kaçağı şiiri daha da arındırarak gönlün aman bilmez rayihalar ile bütünlemedir her şey?
Uzun bir yol yürüyüşü hayat?
Yorulduğunda dahi yürüdüğün, yürüdükçe durulduğun tuhaf bir geçitleri geçididir sanki?
Yeni bir güne yeniden adım atmak için kendini kurguladığında, yılların içinde oluşturduğu hatıralar zincirini görmezden gelemeyecek kadar tutkular yekununa tutsaklıktır sanki?
Uzun bir şiir, uzun bir sır, uzun bir suskunluktur sanki?
Ağlarını asırlar ötesi için ören bir örümceğin, içinden taşan uzak iklim şarkılarını örseleye örseleye yeniden içine doğru yol alması gibi?
Bir şarkı,bir şiir, bir öykü misali?
Deniz fenerini görmeden, ona doğru içindeki küheylanları coşturan usta kaptanların, son demde, çığlık çığlığa bir muştuyu getiren albatroslar ile hüzünbaz gülüşlerini denize vermeleri gibi..
Yeniden bir var oluşa doğru yelken açmaya yeltenilse de, yılların hükmüne yeniden boyun eğen bir endam ile sızım sızım sızlayan bir coşkudur bazen?
Rayıhası yürek kokan türkülerde bile, tınısı hiç unutulmayacak kadife sesleri ardında bıraka bıraka, kendi yolunun avare bir yolcusu olarak öte yollara doğru yönelmedir her şey?
Mısrasını yitirmiş şiirler gibi?
Mısrasına meftun şiirleri gibi?
Hayat işte?
Bazen bir sır, bazen bir düş, bazen de çekip gitmedir bırakarak bütün yaşanmışlıkları?
Mısrasını yitirmiş şiirlerden, yarım kalmış öykülerden, kahramanı yitik romanlardan, gökteki yıldızların allı pullu salınışlarından, zarif tebessümlerden,tebessüm ardındaki derin hüzünlerden?
Boz bulanık sular misali?
Son göçmen kuş katarları gibi?
Yağmura tutulmuş serçeler gibi?
Hayat işte?
Her şeye rağmen, suların akıp kendi mecrasına yol alacağı kaçınılmaz bir yolculuktur hayat?