SURİYE´DE ÇOCUK OLMAK
Durmak bilmeyen bir ateşin ortasında kalmış bir yığın insan.
Suriye´de anneler ,çocuklar ağlıyor.
Kanın kızıllığına bürünmüş topraklar,barut kokusu hiç eksik olmuyor.
Sokaklarda gelmeyecek bir umudu bekleyen çocuklar.
**
Gözlerinin önünde cansız insan bedenleri kaplıyor yeryüzünü.
Nasıl bekleyebilirsin ki?
Savaşın çocuklarından hayal kurmalarını.
Çocukların rengi yoktur nerede doğarlarsa doğsun.
**
Hep bir neşe vardır sımsıcak minik kalplerinde.
Kendisine bir balon hediye edildiğinde o çocuğun ışıltıyla parlayan gözleri var ya değmez mi bütün dünyanın yükünü omuzlamaya.
İçinde yaşadığı dünyanın bilmezler kötülüklerini ,farketmez hiçbiri.
**
Amansızca koşmaya devam ederler yeryüzünün kirli sokaklarında .
Suriye savaşın ülkesi.
Parçalanmış,yıkılmış,yerle yeksan olmuş bir ülke.
İnsanların tek amacı yaşamak olmuş sadece yaşamak.
**
Bu ortamda çocuk olmak mı?
Hiçbirimiz istemeyiz böyle bir durumu sanırım.
Nedir biliyor musun Suriye´de çocuk olmak ?
Küçücük bedenine dünyayı omuzlamaktır.
**
Sabah okula gidip geldiğinde annesini evde ölü bulmaktır.
Aç geçtği günleri saymaktan yorulmaktır.
Bir mermi sesi daha duymamak için kulaklarını kapayarak uyuyan çoçukların sessizce içine haykırmasıdır Suriye´de çocuk olmak .
Daha düne kadar misketlerini sayarken mermi kovanlarını saymaktır.
**
Bir kuytuda için için ağlamaktır Suriye´de çocuk olmak.
Gece karanlığında annesinden ninni beklerken savaş uçakları sesleri duymak sabah bomba sesiyle uyanmaktır .
Hiçbir suçu yokken canice katledilmektir Suriye de çocuk olmak.
Sayı saymayı ceset sayarak öğrenmektir Suriye´de çocuk olmak.
**
Sanki bir romandan alınmış gibi geliyor değil mi?
Ne yazık ki hepsi gerçek.
Hepsi yaşandı ve yaşanmaya devam ediyor.
Yardım çığlıkları atan minik ellere elini uzatmayanları ,bunca acıya sağır ve dilsiz kalanları ,tarih bütün acımasızlığıyla tozlu sayfalarına kaydedecektir.
Yunus ÜLKER