VATAN
- Köyüm Acıyurt'a.
Bir çakmak taşı keskinliğinde,
Deli poyrazların
Estiği dağlardı
Vatan.
Acı,
Ama buz gibi soğuk
Sularını içtiğimiz
Issız bir çeşmeydi,
Yeri geldiğinde.
Yeri geldiğinde
Yaz akşamları,
Sessizce inen güneşin,
Işığında kızarıp
Battığı yerdi
Vatan.
Ve oralardan
Zaman zaman esen
Serin rüzgârın
İpek kollarıydı
Bizi,
Bütün şefkati ile saran.
Vatan,
Bahar aylarında
Çorak bozkırın
Koynunda açan,
"...Mavi donlu, gök gözlü.."
Nevruz çiçeği idi bazı günler.
Göz gözü görmez
Tipinin savurduğu,
Kar taneleri idi
Bazı mevsimler.
Ve bazen,
Bozkırlar kadar
Hüzünlü,
İçten bir coğrafya idi,
Gözü yaşlı
Analar kadar.
Öyle ıssız,
Öyle unutulmuş,
Öylesine yalnız,
Bir memleketti.
Yollarında,
Yalın ayak, başı açık
Şen, şakrak
Koştuğumuz.
Issız geceleri,
Toprak damların altında
Mışıl mışıl uyuduğumuz
Bir yerdi vatan.
Şimdilerde savrulan
Tozunu, toprağını,
Rüzgarını, soğuğunu
Yağmurunu, karını dahi
Çok;
Ama çok özlediğimiz,
Hasret yüklü, vakur
Baba ocağı...
İşte, böyle bir yerdi
Vatan.
