Her ayrılık hüzünleriyle geliyor hayatımıza. Yüreklerimizi yakan acılarımız kayıplarımızla biz insanoğlu üzerinde öylesine hüzünlü duygular yaratıyor ki, bunun tarifi bence imkânsız diyebilirim. Yanılıyor olabilirim belki bu düşüncemde, lakin acılar büyük olunca sözler yetersiz kalıyor. Bu kendi şahsi fikrim, yaşadıklarımdan yola çıkarak böyle bir kanıya vardım.
Acımız büyük ve bu acı benim içinde daha bir bambaşka duygularla hüzün veriyor bana.
Değerli bir şahsiyeti, deprem bilim uzmanını Deprem Dedemizi, Sayın Ahmet Mete Işıkara?yı kaybettik. Hepimizin başı sağolsun?
17 Ağustos gölcük depreminden sonra tanıdım kendisini. Şahsen tanıma imkânım olmadı, fakat basın aracılığıyla, televizyon ve gazetelerde deprem dedemizle ilgili haberleri ve yazıları takip etmeye çalıştım.
Kendisinden bizlere miras kalan bir sözü ??Deprem insanı öldürmez. Sağlam yapılmayan binalar öldürür.?? Demişti. Bir vitrin süsler gibi binalarımızın dış ve iç cephelerini albeni dercesine süslüyoruz?
Yaşadığım deprem sonucunda, Yalova?da ve Gölcük?te gördüğüm o acı manzaralar anlatılacak gibi değil. Sağlamlık yönünden ne kadar yeterli binalarımız acaba?.. Oluşan depremler sonucunda vahim tablo kendini gösterdi?
Deprem dedenin o sözü, gerçekten ne derecede kulağımıza küpe kaldı acaba?
Bir yaprak dökümü gibi kaybettiğimiz değerlerimiz. İnsanlık adına çalışan, sevgiyle ve özveriyle kendini bu yola adamış şahsiyetlerimizi kaybetmek gerçekten büyük bir acı?
Hayatımızda yaşadığımız nice acı tatlı olaylar var. İste sekte unutamadığımız öyle hatıralarla dopdoluyuz ki, zaman bunların acısını hafifletiyor ama bizlere unutturamıyor. Şu anda yazarken bile anımsamak unutulmaz acılarıyla bana hüzün veriyor.
Merhum Ahmet Mete Işıkara?nın dediği gibi Türkiye deprem bölgesi ve bizlerde bu gerçekle beraber yaşıyoruz.
Bunun bilincinde olmak sadece sözde kalmamalı. Söz uçar havaya karışır, ama eyleme geçmek hayat kurtarır. Düşüncelerimizi, sözlerimizi binalarımızda eyleme geçirmedikçe söylenen her söz maalesef yetersiz kalıyor.
Toplum üzerindeki deprem bilincinin, bilinçli olarak yerleşmesi için gerçek bir çabayla uğraştı. Büyük küçük herkesin deprem dedesi Ahmet Mete Işıkara?ya Allah?tan bol bol rahmet, ailesine gönülden sabırlar diliyorum.
Nur içinde yat deprem dede. Mekânın cennet olsun?
Yolcuyum Ben
Ben bende bu tende
Yaşadıkça şu cihanı alem içinde
Ruhen, bedenen yarınlara
Bir gezgin bir yolcuyum
Yıllar öncesinde bu yolculuk
Bir macera, bir heyecandı
Şimdilerde ise her şey yerini
Sessizliğe yalnızlığa bıraktı
Nefes aldıkça bu tende
Yine gezgin, yine yolcuyum
Macera, heyecan olmasa da
Yolcuyum ben yarınlara
Her insan gibi bende
Yaşadım her şeyi şu tende
Ruhen, bedenen ben bende
Sular duruldu, artık şu tende?