Cahillikten Kaçıyorum
Cahillikten kaçıyorum çok zaman.
Gırtlaklarına kadar insanlar cahilliklere boğulmuş.
Kendilerinin cahilliklerine, ihtiraslarının cahilliklerine boğulmuş insanlar.
Son yılların en havalı cahilliği de çekemezlik?
Güzel misin çekemezler, varlığın var mı çekemezler, iyi misin çekemezler.
Bir de iki yüzlülük cahilliği var!
İçin başka dışın başka.
İçinde başka düşün dışında başka düşün.
İki yüzlülük çamurunda pek çok insan.
Dürüst olmak varken, yüze başka arkadan başka insanlar.
Çoğaldıkça çoğalıyor bu türler.
Bölündükçe çoğalıyorlar.
Çoğaldıkça sarıyorlar etrafımız?
Allahım bu iki yüzlülüklerden kurtar bizi.
Geçen hafta bir gün ?çok şık gözüken lakin bence çok ama çok sıradan bir davet topluluğu? içindeydim.
Aslında ayrılmak istedim kabalık olur diye katlandım. Yirmi kadar şık görünümlü bir bayan daveti vardı.
Onca iyi giyimli ve varlıklı bir gurubun bu kadar cahil olduğunu gördüm.
Tanrım bunca maskeleri nasıl taşımaktalar yüzlerinde.
Herkes ama herkes bir birine övgüler söylemekte yüzlerine, arkadan fis kos atakları.
İnsanın kusmaması içten bile değil?
Dayanamadım ayrıldım. Dünyalar benim oldu. Aradım yakın dostlarımı ve yanlarına ulaştım.
Samimiyet, vefa, saygı, fedakarlık?
Yaşam bu işte? Almadan verebilen ŞOVALYE ruhlu insanlar var.
Sanatı, şiiri, edebiyatı bilen, güven veren, bir sıkıntın olunca koşup gelen soylu insanlar da var bu kentte?