İŞÇİ BAYRAMI
Yorulduğunu bilmezdim babamın. Kimin işi olsa yapar, nereye çağırılsa giderdi. Odun kırar, kömür çekerdi işçilik amelelik ederdi. Arabamla bir yerlere giderken özellikle tarla kenarında birini görsem mutlaka alırım yanıma, bilirim ki babamda yonca biçtikten sonra anayola çıkar kendini ilçeye götürecek vasıta arardı. Para kazanınca da çiftlikten bir külek pekmez alır gelirdi.
On iki nüfuz olan bir evde ekmek baş mı gelinir? Bunların sekizi çocuk, dokuzuncu hala, onucu amca. Anam gece yarılarına kadar hamur yoğurur; üzerini de ekşisin diye sıkı sıkı örter, sabahın er saati uyanır, tandıra alamaçı atar sonra kızları seslerdi.
“Şükran, Türkan uyanın! Alaf geçiyor yavrummm kuzumm uyanın!”
Sabahtan kavaklığımızı sulamaya gidince yolda Abbas emmi çevirirdi.
“Kız Melek, İpek! Çocuklara çökelekli ekmek dürün”
Geceleri tarladan eve dönerken Rahmetli Güle kooperatife kadar gelir karşılardı bizi. Ne yapsın eksik etek korkardı canavardan, yırtıcıdan, çekinirdi zifiri sessizlikten...
Alıcı hortumun ardını ben taşıdım yaşım on, dereden su kaçmasın diye kürek sırtımda on bir, yabaya yetmez gücüm on iki, koyunları anam sağar kızlar tutar yaşları on beş. Günler geçiyor ardı ardına yirmibeş, otuzbeş, kırkbeş...
Ardıçları bir bir dizer dama Hüseyin Nurtaş, çalışırken yorulmaz Hasan kirifim, besili olur Niyazi dayımın inekleri, kuvvetlidir Dılo dayının atları…
Pancar çapasının neşeli işçileri; Ali Gamo, Cenne halam bu senede tarlalarda gülme sesi gelecek mi? Her Pazar erkenden gİdiyor musun alışverişe Sarı emmi? Şavrole de şavrole haaa! Şoförlük devam mı Hacı Yalçın?
Durmayın öttürün Zurnayı yarın 1 Mayıs Cemal emmi, İsmail dayı.
