İSYAN
Baştan savma bir alışkanlık seninkisi
Her anın kumu dökülmüş kum saati
Zemberekler zamana isyanda
Yol ayrımında
El yordamıyla bulduğumuz nefes
Kırık dökük yaşamların avuntusu
Üstümüze bir kış düşmemişti daha
Üstelik bahar kovulmuştu
Tabiat ananın bahçesinden
Bir eşkiyayım Alamut´ta
Sen Babil´in bağlarını düşleyen Amyitis özentisi
Nereye baktığın bilinmez
Karartılmış gözlüklerle ayıklarken dünyayı
Ben gözlerini görme telaşındayım
Cebindeki eski kimliğinin gölgesinde
İsyandır
Bu hücreleri sıkışmış beynimde is bırakan
İsyandır
İsi yalnız beni karartan
