KAR YAĞIYOR
Birkaç gündür kar yağıyor. Az da olsa yağıyor.
Kar güzellik katıyor şehre.
Bu satırları şuan KARŞIYAKA MAHALLESİ´ndeki bir bağ evinde yazmaktayım.
Üç beş arkadaş orada toplandık.
SOBA yanıyor. Kuzine soba?
Patates közleniyor gözlerinde. Ayva da kızarıyor. Sobanın üzerinde çay suyu da kaynıyor. Lavaş ekmekler de ısıtılınca en güzel akşam yemeği bence.
Televizyon yok ve iyi ki yok.
SEZEN AKSU, NİLUFER,MUAZZEZ ERSOY çalıyor...
Sobanın içindeki odunların yanan ve dışarıya vuran ateş ışıkları bir başka güzel.
Pencereden dışarı bakıyorum ve çamların üzerinde kar kümecikleri de var?
İnsan mutlu oluyor?
Doğal ortamlar insanı kendine getirmekte.
Sadelik, samimiyet, içten duygular ve dürüst arkadaşlar.
Şunun şurasında kaç kişi var ki yaşama karşı dik durabilen?
Para insanı yamultmakta, kişisel çıkarlar insanı yamultmakta, korkular, hesaplar insanı yamultmakta?
Çok değer verdiğimiz örnek aldığımız bir yazarımız derki, ?insanın bir duruşu olmalı? der.
Gerçekten de insanın bir duruşu olmalı felsefesini ben de kabul etmeye başladım.
İnsanın bir duruşu olmalı?
İnsan güven vermeli. Dönek kaypak dalkavuk olmamalı?
Allaha şükür böyle dostlarım var ve ben onların yanında kendimi güvende hisseden biriyim.
Bugün güzel bir gün.
Çoğunuza bu yazı belki basit gelecek ama bence basit değil. Şuan çok mutluyum?
Patatesler közleniyor, ayva közleniyor, çay demlendi, lavaşlar ısınıyor ve yer sofrası kuruldu?
İşte yaşamın anlamı bu?
İnsanı mutlu eden, arkanı dönünce arkandan vurmayan dostların var ve bir lokma ekmeği bölüşüyorsan insanı mutlu eden bu bence?