"Alçak yerde tepecik, kendini dağ sanır...
Bazen insanın bir tek sözünden
kitabını yazarsın...
Oturuşundan kalkışından,
incir çekirdeğindeki def çalışından,
yampiri yankıç(yengeç) gibi adım atışından
terazinin kefesine sığıp sığmadığını anlarsın...
S/övgü az gelir bazen;
bazen dilin adına değse, kusamazsın...
Sen güneş ol, o gölgesinde aklansın...
Ve tepesindeyken de ki:
´Artık yüzünü saklayamazsın;
çünkü sen sadece gölgen kadarsın...
´ Çürük tahta çivi tutar mı kızım?
Çiviyi de günaha sokma, salla gitsin...
Bırak hak, bildiği gibi yapsın...